قیر

قیر جسمی است به رنگ سسیاه مایل به قهوه ای و چسبناک که از تعدادی هیدروکربور که بصورت کللوئیدی مخلوط شده اند ، تشکیل شده است. خانواده قیرها به طور عمده شامل قطران ، پس مانده های قطران و قیرهای معدنی و نفتی میشوند . برخی از هیدرو کربورهای قیر دارای گوگرد ، اکسیژن و ازت هستند.

ویژگی های عمومی قیر

• 1- غیر قابل نفوذ بودن در برابر رطوبت و آب
• 2- عایق الکتریکی
• 3- قابلیت ارتجاع
• 4- پایداری متوسط در برابر اسیدها ، بازها و نمک ها
• 5- چسبندگی به سایر مصالح

معایب

• 1- خواص فیزیکی و مکانیکی آنها با افزایش دما تغییر می کند ، نرم و روان میشوند.
• 2- در برابر گرمای زیاد تجزیه شده ، می سوزند و به ذغال بدل میشوند و خاصیت چسبندگی خود را از دست میدهند.
• 3- در برابر فشار زیاد تغییر شکل میدهند.
• 4- در روغن های معدنی و برخی حلال ها مانند سولفور کربن حل میشوند.
• 5- در محیط های مرطوب و آلوده به خاک چسبندگی خود را از دست میدهند.

با توجه بهاین ویژگی ها ، انواع قیر در صنعت ساختمان سازی کاربرد بسیاری دارند . یکی از این خصوصیات تمایل به چسبیدن به سطوح صلب و عدم نفوذ رطوبت و آب در آن است . ان چسبندگی به سطح ظاهری جسم و نیز حالت قیر بستگی خواهد داشت.

برای ایجاد عمل چسبندگی به سطح جسم را داشته باشد. همان گونه که گفته شد وجود رطوبت در سطح جسم این چسبندگی را از میان میبرد.

کاربرد

عموما در هنگام به کارگیری قیرها کیفیت مورد نیاز بررسی میشود . این کنترل ، توسط روش های آزمایشگاهی بر اساس کاربرد و عمل کردن محصول انجام میپذیرد. کیفیت چسبندگی و عدم نفوذ رطوبت به همراه قیمت ارزان ، قیرها را به عنوان مصالح اصلی محافظت از پوشش های سقف و ساخت پوشش های آماده معرفی است. گونی و مشمع اشباع شده که بصورت پیش ساخته در محافظت از بام ها مورد استفاده قرار میگیرند دارای قیرهای با درجات ویژه هستند.

یکی از عمده مصارف قیرها استفاده از آنها در ساخت آسفالت های قیری است. امروزه حجم وسیعی از راه های ارتباطی را به کمک این مصالح به همراه خرده سنگ های دانه بندی شده پوشش میدهند .

از کاربردهای دیگر قیر در ساختمان میتوان استفاده از آن را در ساخت چسب ها ، عایق بندها ، پوشش های اکوستیک ، رنگ ها ، پوشش کف ، پانل های الیافی چند لایه و انواع ماستیک ها نام برد . در بیشتر موارد میتوان با اضافه نمودن مواد معدنی به قیرها خواص آنها را اصلاح کرد.

پوشش سطوح به کمک فرآورده قیری

• 1- معمول ترین روش آب بندی بام ها و سایر قسمت های ساختمان استفاده از قیرگونی است. به هنگام استفاده از این مصالح برای پوشش ، نکات زیر را باید در نظر داشت :
• 2- عایق کاری به هنگام بارندگی مجاز نیست.
• 3- عایق کاری بر روی سطح های مرطوب مجاز نیست. زیرا در این صورت حباب هایی در زیر لایه عایق تشکیل میشود. که با تغییر دما ، تغییر حجم میدهند و بر اثر ضربه ، عایق کاری پاره میشود.
• 4- قیرهای جامد را تا زمانی که گرم و روانند باید به مصرف رساند.
• 5- عایق کاری در دمای کمتر از 4 درجه سانتی گراد نباید انجام شود.
• 6- قیرهای مورد مصرف را به علت تبخیر مواد فرار نباید بیش از 175 درجه سانتی گراد حرارت داد.
• 7- مصرف هر گونه ابزار سوراخ کننده برای نگهداری ورق های قیر اندود مجاز نیست.
• 8- باید از انجام دادن هر عملی که امکان صدمه دیدن عایق کاری را فراهم کند ( مانند راه رفتن با کفش غیر مناسب ) ، جلوگیری نمود.
• 9- لایه های عایق باید از هر طرف ده سانتی متر یکدیگر را پوشانده با قیر مشابه یکدیگر بچسبند.
• 10- پوشش سطوح شیب دار ، باید از رقوم پایین تر به بالا انجام شود و لازم است هم پوشانی به نحوی باشد که آب نتواند به لایه ها نفوذ کند.
• 11- در زمانی که عایق کاری فقط با یک لایه انجام میگردد باید در جهت عمود به خط شیب سطح از پایین ترین رقوم سطح به بالا انجام گردد.
• 12- چنانچه عایق کاری در لایه های متوالی انجام شود هر لایه باید عمود بر لایه قبلی به اجرا در آید.
• 13- پوشش نهایی برای عایق کاری باید به نحوی باشد که از رسیدن هر گونه صدمه به آن جلوگیری شود.
• 14- انتخاب قیر مناسب و به مقدار کافی ، به نحوی که تمام منافذ بافت گونی اشباع گردد ، از اهمیت فراوانی برخوردار است. البته گونی هم نباید پوسیدگی و پارگی داشته باشد.