قیر

قیر

در ایران از دوران باستان با قیر آشنا بوده اند و از آن برای عایق کاری بنا استفاده میکردند . قیر جسمی است به رنگ سیاه مایل به قهوه ای و چسبناک که از تعدادی هیدروکربور که به صورت کللوئیدی مخلوط شد اند ، تشکیل شده است . خانواده قیرها به طور عمده شامل قطران ها ، پس مانده های قطران و قیرهای معدنی و نفتی میشوند . برخی از هیدروکربورهای قیر دارای گوگرد ، اکسیژن و ازت هستند.

ویژگی های عمومی قیرها

خصوصیات عمومی قابل توجه چسباننده های سیاه عبارتند از :

• غیرقابل نفوذ بودن در برابر رطوبت و آّ
• عایق الکتریکی
• قابلیت ارتجاع
• پایداری متوسط در برار اسیده ، بازها و نمک ها
• چسبندگی به سایر مصالح

معایب عمده چسباننده های سیاه نیز عبارتند از :

• خواص فیزیکی و مکانیکی آنها با افزایش دما تغییر میکند ، نرم و روان میشوند
• در برابر گرمای زیاد تجزیه شده ، میسوزند و به ذغال بدل میشوند و خاصیت چسبندگی خود را از دست میدهند.
• در برابر فشار زیاد تغییر شکل میدهند.
• در روغن های معدنی و برخی حلال ها مانند سولفورکربن حل میشوند.
• در محیط های مرطوب و آلوده به خاک چسبندگی خود را از دست میدهند.

با توجه به این ویژ"ی ها ، انواع قیر در صنعت ساختمان سازی کاربرد بسیاری دارند . یکی از این خصوصیات تمایل به چسبیدن به سطوح صلب و عدم نفوذ رطوبت و آب در آن است . این چسبندگی به سطح ظاهری جسم و نیز حالت قیر بستگی خواهد داشت . برای ایجاد عمل چسبندگی باید ماده قیری ، تووانایی چسبندگی به سطح جسم را داشته باشد. همان گونه که گفته شد وجود رطوبت در سطح جسم این چسبندگی را از میان میبرد.